Vrijdag 18 februari, namiddag, den haag, gemeentemuseum, Projektenzaal, Robbie Cornelissen,
het werk/de tekening met de titel : het grote geheugen; En nog een aantal andere werken op papier. Fascinerend, al ruim tien jaar; wanneer ik Robbie zijn werk weer zie, vaak denk ik dan terug aan die hele warme dagen, Callosa d’En Sarria, Alicante, waar we elkaar leerden kennen in het gastatelier van KnechtDrent.
Daar was het dat ik voor het eerst werken in het groot zag, gemaakt met potlood en een uiterst summier gebruik van kleur. Hooguit een blauw wat oranje of oranjerood. Soms een vertolking die een surreële of hallucinerende voortstelling deed opdoemen. Een emotionele presentatie kwam naar me toe.
Later werd het werk intellectueel. Deed meer en meer een appel op het kijkende verstand. Een andere vorm van fascinatie en ook verbazing maakte zich van me meester. De schuchtere mens achter die grootse werken geen boom van een vent, wel een schrander man, bevlogen.
En, eigenlijk dacht ik bij dat laatste werk in den haag, Het GROOT geheugen.
10 Maart, een vervolg, dan in utrecht, centraal museum, studio vertigo, representatie van een monumentaal abstract werk en ‘ een driedimensionale abstracte tekening ‘, met en door Robbie en studenten, ben benieuwd;
het werk/de tekening met de titel : het grote geheugen; En nog een aantal andere werken op papier. Fascinerend, al ruim tien jaar; wanneer ik Robbie zijn werk weer zie, vaak denk ik dan terug aan die hele warme dagen, Callosa d’En Sarria, Alicante, waar we elkaar leerden kennen in het gastatelier van KnechtDrent.
Daar was het dat ik voor het eerst werken in het groot zag, gemaakt met potlood en een uiterst summier gebruik van kleur. Hooguit een blauw wat oranje of oranjerood. Soms een vertolking die een surreële of hallucinerende voortstelling deed opdoemen. Een emotionele presentatie kwam naar me toe.
Later werd het werk intellectueel. Deed meer en meer een appel op het kijkende verstand. Een andere vorm van fascinatie en ook verbazing maakte zich van me meester. De schuchtere mens achter die grootse werken geen boom van een vent, wel een schrander man, bevlogen.
En, eigenlijk dacht ik bij dat laatste werk in den haag, Het GROOT geheugen.
10 Maart, een vervolg, dan in utrecht, centraal museum, studio vertigo, representatie van een monumentaal abstract werk en ‘ een driedimensionale abstracte tekening ‘, met en door Robbie en studenten, ben benieuwd;
Ondertussen is in mijn atelier werk tot stand gekomen en ook wat nog tot stand moet gaan komen, een fotootje;
Werk dat te zien is tijdens de jubileumexpositie Wat BLIJFT Komt NOOIT Terug, vanaf 27 maart BaZtille Ateliers, Zoetermeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten