Pagina's

woensdag 24 augustus 2011

Kunstacademies (blijken) achterhaald

Wat kun je er mee aan als zelfs een voormalig Academie-docent min of meer roept (!) dat de hedendaagse (kunst)Academie is achterhaald ?
Is het enthousiasmerend ? Neem bijvoorbeeld de situatie: de overweging om een opleiding te gaan volgen aan een specifieke Academie die tot doel heeft om je te vormen tot bijvoorbeeld vormgever of beeldend kunstenaar.

Op mij kwam het artikel niet over als een noodkreet in de zin van “ het is nu tijd om alles in het werk te stellen om kwaliteit te gaan waarborgen “. Thans praat men dan overigens liever over duurzaamheid.

Nee, eerder beleef ik het tegenovergestelde.

Kennelijk het laatste beetje kwaliteit gooit men te grabbel. Bestemd voor een nieuw soort hobbyisten die naast hun baan als ondernemer eens wat tijd gaan besteden aan nieuwe plaatjes maken, of leuk eens
‘ communiceren ‘ met een aankomend kunstenaar. Dat is wat Anne Jaap blijkbaar voor ogen heeft.

Waarom moet ik meegaan in de vaart der volkeren in nog meer ledigheid ? Naar mijn idee zouden Kunstacademies het voorbehoud moeten maken om hen ( de studenten) die er heel veel tijd in willen steken om zich ergens in te verdiepen en te bekwamen, alleen die toe te laten. Dus geen toelating voor hen die er  ‘ en-passant ‘ ook nog even Kunst bij doen.

Anne Jaap, stak afgelopen weekend zijn mening niet onder stoelen, nee. Op de Opinie pagina van de Volkskrant (20/8) een heel betoog. De eerste alinea’s zijn een soort opsomming van hoe het tot voor kort was. Met alle plussen en vooral minnen binnen ‘ het systeem ‘. Kennis ( inhoudelijke over Kunst ) schijnt te ontbreken ( voornamelijk bij hen die er over zouden moeten beschikken ).

Ik denk dan:  ongetwijfeld ook de kennis/ervaring om kennis over te kunnen dragen. Is dit een fenomeen wat
‘ men ‘ had kunnen zien aankomen ? Gebrek aan kennis en kennisoverdracht. Welke kennis precies eigenlijk ? Dat blijft voor mij toch wel enigszins vaag. Anne Jaap benoemt het helaas niet precies. Wel min of meer een soort van oplossing. Die suggestie door Anne Jaap is zeker niet mijn koers. Het heeft ook niets uitstaande met zogenaamde romantische ideeen. Valse sentimenten !

Kennis van Internet plukken is het ook niet, aldus Anne Jaap. Dus toch geen hap-snap.

Back to Basics was een aantal jaren geleden een best tamelijk populaire uitroep. Echter, het is wel heel erg waar. De ultieme cliché ?

Als je alleen maar voortsnelt zonder iets echt te laten beklijven, is het hetgeen je doet alleen maar een vorm van consumentisme. Vreten en daarna Uitschijten. Net als meeuwen. Met veel lawaai aankomen, ‘ de boel ‘ hoe dan ook opvreten en bij vertrek ‘ de zooi ‘ onderkakken. Daarna : Leegte.

Kortom:  koester de exclusiviteit. Doe er alles aan om het elitair te maken. En nodig dan ‘ het publiek ‘ uit om zich echt in te spannen om zich te verheffen.

Het moest er even uit.

Afgelopen zondagmiddag was het namelijk een waar genoegen op de Hogewal te Den Haag, daar STROOMde het, de laatste uiteenzetting door Arno van Roosmalen over wat Raphael Zarka beweegt met zijn uitingen die hij soms typeert als sculpturale documentaire. Om over na te denken.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten